-
1 impuls
m (G impulsu) 1. (wewnętrzny bodziec) impulse C/U- robić coś pod wpływem impulsu to do sth on (an) impulse- działać pod wpływem impulsu to act on (an) impulse- ulec nagłemu impulsowi to yield to a sudden impulse- ulegać impulsom to be an impulsive person2. (zewnętrzny czynnik) impetus C/U (do czegoś for a. to sth)- być silnym impulsem to be a. provide (a) strong impetus- dać komuś impuls do czegoś/zrobienia czegoś to spur sb to sth/to do sth3. Fiz. impulse, pulse 4. Med. (nerwowy, psychiczny) impulse- □ impuls telefoniczny Telekom. call unit* * ** * *mi1. (= bodziec) stimulus.2. fiz. l. fizj. impulse; impuls nerwowy nerve impulse; działać pod wpływem impulsu l. kierować się impulsem act on (an) impulse; act on the spur of the moment.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > impuls
См. также в других словарях:
impuls — m IV, D. u, Ms. impulssie; lm M. y 1. «popęd do działania, pobudka wewnętrzna (rzadziej: czynnik zewnętrzny coś wywołujący); bodziec, podnieta, zachęta» Działać pod wpływem impulsu. Kierować się impulsem. Odbierać impulsy. Ulegać impulsom. 2. fiz … Słownik języka polskiego
